The Dubai Airshow began life in 1986 as Arab Air. Since then the show has grown and evolved to become one of the largest and most important aerospace events in the world. A lot has changed since 1986; the dawn of a new millennium has seen unprecedented change in the aviation industry. The Dubai Airshow has helped lead this change by creating a world class exhibition showcasing the latest and greatest in military, general and commercial aviation.
The Dubai Airshow 2017 was our biggest show ever with 1,200 exhibitors from 63 countries, over 79,380 trade visitors, 159 Aircraft on display, 1,603 international and regional media. As the doors close on another record-breaking Dubai Airshow, exhibitors are rushing to close deals and re-book for the next edition of the biennial event, in 2019. Trade visitors to the event were up around 20% on the 2015 event, with some 79380 people entering the purpose-built hall at DWC, Dubai during its five-day run.
At the end of the show’s final day, the order book stood at almost US$113.8 billion with Michele van Akelijen, Managing Director of organisers, Tarsus F&E LLC Middle East, saying: “The figures speak for themselves – it’s been another successful year. Dubai is geographically at the centre of the global aviation world, and Dubai Airshow is where the sector comes to do business. We have seen incredible, unmatched deals, innovations and ideas.
“Our variety of conferences – the Space Pavilion and Conference, the UAV Summit, the Cargo Zone conference and Pavilion, Airport Solutions Dubai Conference and Pavilion, and the Gulf Aviation Training Event – underline our commitment to making the Airshow a centre of global thought leadership. We aim to help generate the creative knowledge-sharing environment the industry needs in order to thrive.”
Returning international exhibitor Turkish Technic, a maintenance, repair and overhaul company based at Istanbul’s Ataturk Airport, is celebrating a successful Dubai Airshow, and plans to return for the 2019 edition.
“During this year’s event, we signed an MoU with Saudia Aerospace Engineering Industries, expanding our support of its customer’s fleet in the region,” said Turkish Technic spokesman, Muhammed Memduhoglu.
2006 දී මිග් යානා මිලදී ගැනීම හා අලුත්වැඩියා කිරීම සම්බන්ධයෙන් ඇතිවූ මගඩියක්‌ ගැන මුලින්ම ඉංගී්‍රසි පුවත්පත් වල පළවූ වාර්තා වල උදයංග වීරතුංග කේන්ද්‍රීය චරිතයක්‌ නොවීය. ඔහු රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ කිට්‌ටු ඥතියකු බවත්, 2006 පෙබරවාරියේදී ඔහු සිංගප්පූරුවේ ඩී. එස්‌. එලයන්ස්‌ අධිපති ටී. එස්‌. ලී මහතා හමුවීමට ගොස්‌ එම පුද්ගලයා හරහා යුක්‌රේනයේ යුක්‌රින්මාෂ් සමාගම සමඟ අදාළ ගනුදෙනුව කිරීමට දැන හැඳුනුම්කම් ඇතිකරගත් බවත්, මේ ගනුදෙනුව සම්බන්ධ කටයුතුවලට ඔහු කොළඹ ගුවන් හමුදා මූලස්‌ථානයට 25 වතාවක්‌ පමණ පැමිණ තිබූ බවත් මිග් ගනුදෙනුව සම්බන්ධව පළවූ මුල් ඉංගී්‍රසි ලිපි වල සඳහන් විය. එකල මිග් ගනුදෙනුව සම්බන්ධයෙන් උදයංග ගැන කියවුණේ එවැනි සීමිත කාරණා කීපයක්‌ පමණි. ‘යුක්‌රින්මාෂ්’ සමාගම සමඟ සම්බන්ධතා හදා ගැනීමට සිංගප්පූරුවේ ලී මහතා හමුවූ බව එම මුල් ලිපිවල කියා තිබුණ ද එවැනි හැඳුනුම්කමක්‌ සිංගප්පූරු ජාතිකයකු හරහා ඇතිකර ගැනීමට උදයංගට හේතුවක්‌ නොවීය. ඔහු අවුරුදු ගණනක්‌ යුක්‌රේනයේ ජීවත් වී යුක්‌රේන භාෂාවද කතාකරන අයකු වූ අතර යුක්‌රින්මාෂ් සමාගම ද හොඳින් හඳුනන අයෙක්‌ විය. යුක්‌රේනයේ ව්‍යාපාරිකයකු වූ උදයංග 1990 ගණන්වල මුල සිට රුසියාවේ ශ්‍රී ලංකා තානාපති කාර්යාලය සමඟ කිට්‌ටු සම්බන්ධකම් පවත්වමින් යුක්‌රේනයේ ශ්‍රී ලාංකීය ප්‍රජාව අතර නායකත්වයක්‌ ගෙන කටයුතු කළ අයෙක්‌ විය.
මේ ලියවිල්ල කූට ලේඛනයක්‌ බව තහවුරු කිරීමට යුක්‌රින්මාෂ් සමාගමේ අධ්යක්ෂ ඩී. ඒ. පෙරුගුඩොව් මේ ගිවිසුමට තබා ඇති අත්සනත් ඔහු ශ්‍රී ලංකා රජය සමඟ හුවමාරු කරගෙන තිබුණු වෙනත් ලිපිවල තිබූ අත්සනත් අතර වෙනසක්‌ ඇති බවද මූල්‍ය අපරාධ කොට්‌ඨාසය කියා සිටියේය. මේ ගිවිසුමට රුසියාවේ උදයංගගේ නිල නිවසේදී යුක්‌රින්මාෂ් සමාගමේ හා බෙලිමීසා සමාගමේ නියෝජිතයන් අත්සන් තැබූ අවස්‌ථාවේ ඒ අත්සන්වලට සාක්‍ෂිකරුවකු වශයෙන් අත්සන් කළ තානාපති නිලධාරියා ද මූල්‍ය අපරාධ කොට්‌ඨාසයට පවසා තිබුණේ එදා ඒ ගිවිසුම අත්සන් කළ පුද්ගලයන් ඔහු පුද්ගලිකව හඳුනන්නේ නැති බවත්, එම ගිවිසුමේ ඩී. ඒ. පෙරුගුඩොව්ගේ අත්සන් වෙනත් ලිපිවල ඇති අත්සනට වඩා වෙනස්‌ බවය. මේ සාක්ෂි මත පදනම්ව උදයංග වීරතුංග දණ්‌ඩ නීති සංග්‍රහයේ 454 හා 457 යන වගන්තිවලට අදාළ කූඨටලේඛන සැකසීමක්‌ කර තිබෙන බව මූල්‍ය අපරාධ කොට්‌ඨාසය උසාවියට වාර්තා කර සිටියේය. තවද 2006 මිග් ගනුදෙනුව සම්බන්ධයෙන් ගෙවීම් කර ඇත්තේ යුක්‌රින්මාෂ් සමාගමට නොව බෙලිමීසා හෝල්ඩිංග්ස්‌ නමැති තුන්වැනි පාර්ශ්වයකට බවත් බෙලිමීසා හෝල්ඩිංග්ස්‌ සමාගම විසින් එම මුදල් යුක්‌රින්මාෂ් සමාගමට ලබාදී නැති බවත් එමනිසා උදයංග වීරතුංග කූට ලේඛනයක්‌ සකසා රජයෙන් මුදල් වංචා කර ඇති බවත්, මෙය දණ්‌ඩ නීති සංග්‍රහයේ 400 සහ 459 වගන්ති යටතේ අපරාධයක්‌ බවත් ව්‍යාජ ලේඛන යොදාගෙන රජයේ මුදල් වංචා කිරීම සම්බන්ධයෙන් 1982 අංක 12 දරන රාජ්‍ය දේපළ සම්බන්ධ අක්‍රමිකතා පිළිබඳ පනතේ 5 වැනි වගන්තිය යටතේ ද උදයංග වීරතුංග සම්බන්ධයෙන් විමර්ශනයක්‌ කෙරෙන බවත් මූල්‍ය අපරාධ කොට්‌ඨාසය පවසා සිටියේය.
Such an assertion was quite bizarre given the fact that UKRINMASH had had many dealings with Sri Lanka since the early 1990s, and four MiGs belonging to the SL Air Force had been fully overhauled in Ukraine in 2006 under the direct observation of SL Air Force officers who had been stationed in the UKRINMASH premises for the purpose and four additional MiG 27s had been bought and delivered and all the aircraft had been very effectively used in the war and were still in the possession of the Sri Lanka Air Force. Following our Special Report in mid-May, the Ukrainian authorities have taken steps to reopen their investigation into the case of the missing contract documents. The Prosecutor General’s Office in Ukraine has now obtained a statement from Gennadii Studenikin the then Deputy Director of UKRINMASH, who had signed the 2006 MiG contract with Sri Lanka on behalf of D. A. Peregudov, Director of UKRINMASH.
රාජපක්ෂ ආණ්‌ඩුව බලයට පැමිණි අලුත, ශ්‍රී ලංකා ගුවන් හමුදාවට තිබුණු මිග් ප්‍රහාරක යානා හතරක්‌ අලුත්වැඩියා කිරීමේදී හා තවත් මිග් – 27 ගුවන්යානා හතරක්‌ යුක්‌රේනයෙන් මිලදී ගැනීමේදී සිදුවූවා යෑයි කියන මහා වංචාවක්‌ ගැන මුලින්ම හෙළිදරව් වූයේ 2006 දී ඉංග්‍රීසි පුවත්පත් දෙකක පළ වූ වාර්තා වලිනි. 2015 ජනවාරියේදී සිදුවූ ආණ්‌ඩු වෙනසින් පසු මේ මිග් ගනුදෙනුව විමර්ශනය කිරීමට අලුත් ආණ්‌ඩුව උනන්දුවක්‌ දක්‌වා ඇත. එම විමර්ශනයේ ප්‍රගතිය ගැන ඉඳහිට මාධ්‍ය වාර්තා ද පළ වේ. වසර 2000 දී ගුවන් හමුදාව මුල්වරට මිග් – 27 යානා හතරක්‌ මිලදීගත් අවස්‌ථාවේදී ඒවා නඩත්තු කිරීමට අවශ්‍ය උපකරණ, විශේෂ වාහන හා අමතර කොටස්‌ ද සහිතව එක යානාවක මිල ඇමෙරිකානු ඩොලර් මිලියන දෙකක්‌ විය. එම වසරේදීම මාස කීපයකට පසු තවත් මිග් – 27 යානා දෙකක්‌ මිලදී ගනු ලැබූ අතර ඉන් එකක මිල ඇමෙරිකානු ඩොලර් මිලියන 1.6 ක්‌ විය. එයත් සමඟ මිග් – 23 වර්ගයේ පුහුණු කිරීමේ යානාවක්‌ ද ඇමෙරිකානු ඩොලර් ලක්‌ෂ නවයකට මිලදී ගනු ලැබිණි. මේ සියල්ලම ලංකාවට ගෙන ඒමට ප්‍රවාහන ගාස්‌තුව ඇමෙරිකානු ඩොලර් 845,000 ක්‌ විය.
ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳපොළෙන් අවි මිලදීගන්නා විට අදාළ අවි භාවිත වන්නේ කුමන රටේ ද යන්න පෙන්වන “භාවිතා කරන්නාගේ සහතිකයක්‌” (එන්ඩ් යූසර් සර්ටිෆිකේට්‌) නිකුත් කරනු ලැබේ. 2006 ජූලි 15 වැනිදා මිලදීගන්නා ලද මිග් – 27 යානා හතර වෙනුවෙන් ශ්‍රී ලංකා ගුවන් හමුදාව නිකුත් කර තිබූ “භාවිත කරන්නාගේ සහතිකයේ” ද සඳහන් වී තිබුණේ ශ්‍රී ලංකා ගුවන් හමුදාව වෙනුවෙන් බෙලිමීසා හෝල්ඩින්ග්ස්‌ සමාගම විසින් මිග් – 27 ගුවන්යානා හතරක්‌ මිලදීගන්නා බවත් එම ගුවන්යානා භාවිතා වන්නේ ලංකාවේ පමණක්‌ බවත්, යුක්‌රේනයේ බලධාරීන්ට දන්වන්නේ නැතිව ඒවා විකිණීම හෝ අන්සතු කිරීම නොකරන බවත්ය. මේ සියල්ල සලකා බලන විට මෙම ගනුදෙනුවට බෙලිමීසා හෝල්ඩින්ග්ස්‌ සමාගම සහභාගි වූයේ විවෘත පාර්ශ්වකරුවකු හැටියට මිස හොර රහසේ නොවන බව පැහැදිලිය. එමෙන්ම මේ ගනුදෙනුව ලංකාවේ නීතියත් යුක්‌රේනයේ නීතියත් ජාත්‍යන්තර නීතියත් හමුවේ වලංගු ගිවිසුමක්‌ මත පදනම් වූවකි. හැම විටම ගැනුම්කරුවකු යම් මිලදීගැනීමක්‌ සම්බන්ධයෙන් ගෙවීම් සිදුකළ යුත්තේ විකුණුම්කරුවන් නිර්දේශ කරන ආකාරයටය.
